Van 4 tot 6 had ik wakker gelegen dus dacht ik uit te slapen maar onze Tilly dacht er anders over. Ze ging dus al om 7.10 een rondje terrein maken maar er was geen koffie te vinden. We hebben in de motelkamer brood gegeten en voor onder het wandelen brood gesmeerd. Koffie zouden we in Ruby's inn halen. Telefoneren met een gekochte telefoonkaart van 5 dollar bleek niet mogelijk, in ieder geval niet naar Nederland. Dus heeft Tilly met haar mobiel naar Mam gebeld. Mam had net de grote kaartbuit binnen en verder was alles gewoon goed. Toen naar Bryce Park alwaar we de peakaboo trail wilden lopen en ik nog het idee had dat een tweede wandeling binnen de mogelijkheden zou liggen. We reden dus eerst met de auto Bryce Park in om naar Bryce Point te rijden. Onderweg zagen we nog een grote kudde herten maar uiteindelijk kwamen op de parkeerplaats van Bryce Point aan. we begonnen om ongeveer 9.45 uur aan onze afdaling naar de Peakaboo trail. Als je van boven naar beneden loopt zie je voortdurend nieuwe, steeds weer verrassende zaken. Het blijft natuurlijk een stenenpark maar de grootte overweldigt voortdurend. Allerlei gedrochten van tientallen meters hoog vechten om de aandacht van de bezoekers. Uiteindelijk komen we bij borden die naar links en naar rechts de Peakaboo loop trail aangeven. Het is namelijk een ronde en als je de hele ronde maakt, moet je uiteindelijk weer de hele lange weg omhoog klimmen. Voor deze artritisklant maakt omhoog of omlaag niet echt verschil bij deze steile hellingen; omhoog vraagt om conditie en omlaag vraagt enorm veel van knieen, enkels en andere gewrichten. Tijdens de Peakaboo loop blijft het niet alleen bij een afwisseling van kleur, vorm, gedrochten, vergezichten, tunnels, mensen die de loop andersom lopen, het is ook een voortdurende afwisseling van klimmen en dalen. Hier moet je ook altijd geconcentreerd blijven lopen omdat de afgrond altijd nabij is en een hek nooit aanwezig. Amerikanen gaan prat op de eigen verantwoordelijkheid voor ieder. Soms met hele duidelijk omschreven sancties erbij. Bijvoorbeeld: buiten de paden lopen kost je een penalty van 100 dollar of vuilnis aan de kant gooien kost je 1000 dollar. Gek of niet, de parken zien er allemaal strak en schoon uit en iedereen is ervan overtuigd dat dit zo moet blijven. Dat geldt overigens ook om het houden aan de snelheid van motorvoertuigen; men houdt zich er keurig aan. Een voorbeeld voor Nederland???
Net voordat we weer het pad omhoog terug naar Bryce Point nemen komen we een zevental Israeli's tegen waarvan in ieder geval een man schoon genoeg heeft van het geklim en het gedaal. Ze zien Tilly in eerste instantie aan als mijn dochter en ze zijn voor een computercongres in Las Vegas. Ze dachten even een uitje te doen. Uiteindelijk zijn twee van hen ons gevolgd nadat we hun beloofd hadden om hun met onze auto naar hun auto te rijden. Tilly en ik waren behoorlijk vermoeid van de wandeling van drieeneenhalf uur. Buiten was er een ijzige wind gaan waaien, dus hebben we besloten om met de auto de rest van het park te verkennen. Vanaf Bryce Point naar het zuidelijkste puntje in het park was 17 mijl ( ongeveer 27 kilometers). Het was allemaal even mooi en prachtig maar de menselijke geest kan maar een beperkt aantal indrukken per dag verwerken. We zijn dus naar de uitgang van het park gereden en in Ruby's inn een kop koffie en een cola gaan drinken.wijn mochten ze niet schenken omdat we dan eerst iets te eten moesten bestellen. This is Utah! Tilly heeft haar mail- en app verkeer bijgewerkt en daarna terug naar het motel om een lekker warm bad te nemen.
S'avonds heerlijk gegeten in een ander restaurant, op ongeveer 3 kilometer van ons motel waar Tilly vis heeft gegeten en ik twee stukken pork chops. En daarna pie voor Tilly en Chocoladetoetje voor mij. Dan door de ijzige nacht terug naar het motel, kijken naar een speelfilm ( de Poseidon) en tussendoor de onnoemelijke hoeveelheid reclame of was hetmeer reclame kijken met tussendoor stukjes film.
Oh ja bijna vergeten...ik heb nog een vreemdsoortig diertje gezien, een lizard, een rond hagedisachtig wezen. Ik herkende het beestje op een informatiebord.
Morgen wederom vroeg op omdat we naar Page gaan (235 kilometers) en Tilly hoopt op tijd te komen voor een tripje naar Antelope Canyon.