Topdag!!!!!

Amerika was voor ons vandaag een soort van avonturenpark. Natuurlijk hadden we wel het idee dat het een mooie tocht zou worden maar dit was echt boven verwachting. Om 9 uur, na een chat met Luc, reden we het dorpje Cambria binnen om ons ontbijt te kopen bij een ware Franse bakker. Heerlijk! Toen togen we op weg naar de highway one. Tommy moet speciaal geinstrueerd worden anders wil hij ons via de nieuwe highway naar Monterey brengen. De totale afstand is dan wel veel langer maar je bent er dan behoorlijk wat sneller. Dat was dus wat we niet wilden en we wilden juist de bochtige en kronkelende highway one rijden omdat deze mooi langs de prachtige kust op loopt. Even een klein ommetje gemaakt in de richting van het kasteel van ene meneer Hearst, een ex krantenmagnaat die van gekkigheid niet wist wat hij met zijn geld moest doen en dus maar een enorm kasteel liet bouwen met alle Europese oude stijlen hierin vertegenwoordigd. Naievelingen die wij zijn, dachten we even naar dit kasteel te rijden maar zo gaat dat niet; eerst ga je naar een speciaal ingerichte parkeerplaats, je koopt een kaartje en dan ga je met een shuttle bus naar het kasteel. We zijn dus maar weer doorgereden.

Het grootste gedelelte van onze rit vandaag ging door een streek die men de big sur noemt. Ergens vermeldt een bord dat we de komende mijlen langs de kust rijden waar zee-olifanten te zien zijn. En ja hoor, bij een van onze stopplaatsen spot Tilly enkele kleppers in de zee. Als we verder wandelen liggen er 30 tot 40 uitgebreid te genieten van zon, zee en strand. Wij mogen van bovenaf toekijken zolang we, zoals een bord verordonneert, de beesten niet storen, voeden of bij hun in de buurt komen. Er is geen haar op ons hoofd die daaraan ook maar even heeft gedacht. Wat een grote, logge beesten zijn dat.

De totale afstand die we vandaag moeten rijden zal rond de 200 kilometer zijn, maar we doen er de hele dag over omdat we voortdurend stil blijven staan bij de prachtige vergezichten. Bij het dorp Big Sur stoppen we om iets te drinken en Tilly pleegt een telefoontje met Mam. Daarna rijden we verder en stoppen op een plek na een scherpe bocht omdat we zien dat er hikes (wandelingen) te maken zijn. Wandelen is hier heerlijk omdat het warm is en we toch lekker in de schaduw kunnen lopen. We klimmen ongeveer een uur en een kwartier om dan weer een uurtje af te dalen naar de parking plaats. We doen ook een kleine waterval aan op een prachtige ongekende plek waar we ons fruit nuttigen. Deze wandeling deed beslist niet onder voor onze wandelingen in de diverse parken. Er waren diverse plekken tijdens deze wandelingen die mijn hoogtevrees opriepen. Tilly scheen er vandaag minder last van te hebben. Het achterland van Big Sur is overigens een nationaal park. We besluiten om nu (62 kilometer) door te rijden anders zijn we niet voor het donker in Monterey. Ondanks dit voornemen stoppen we nog diverse keren omdat de zonsondergang enig in zijn soort is. In het donker arriveren we in een verkeersdruk Monterey alwaar we slapen in Padre Oaks Inn. De ontvangst is niet echt hartelijk maar de kamer ziet er prima uit en ik kan het opgedroogde, enigzins riekende zweet van mijn lijf wassen. Daarna gaan Tilly en ik naar de Mall, waar we in een soort van Chinese Mac ( Chinese Gourmet Expres) ons maal nuttigen met plastic vorken en messen op plastic bordjes. Maar het smaakt.....overheerlijk. Dan nog naar de foodmarket om bier, wijn, fruit te kopen en een stukje comte kaas en dan naar het hotel terug. Plannetje maken voor morgen,