Toch alweer om 5 uur wakker. Filmpjes van de trails bekeken in de Grand Canyon en ik denk dat ik het wel aandurf, qua hoogte. Hier in het Amerikaanse is het namelijk zo dat de weg uitgestippeld is, je niet kunt verdwalen en dat geeft me al rust. Daarnaast ziet het pad er redelijk uit op youtube filmpjes, dus wie doet me wat. Maar eerst ontbijten en aangezien bij dit hotel geen ontbijt inbegrepen is, worden het gewoon weer boterhammen met pindakaas, jam of smeerkaas. Het koffiezet apparaatje pruttelt het water over zo,n zakje heen direct in de beker. Het is net afwaswater dus kiep ik de hele handel nogmaals n het water reservoir en dan lijkt het wel op iets van koffie. Het smaakt overigens niet eens zo gek!!

rond half 10 gaan we op pad. We wilden rustig aan beginnen met wandelen vandaag en hebben iets uitgezocht in het park. De auto parkeren en met de shuttle bus verder tot aan station: South Kaibab. Je kunt kiezen de Rim te lopen, ( heb ik jullie gisteren uitgelegd ) maar we besluiten toch de moeilijkere weg te gaan namelijk het south kaibab trail. We gaan meteen flink zakken, het dal in richting de Colorado River. Hoogte waar we op starten is 2195 meter , dan volgt het ooh aah point op 1965 meter, dan naar cedar ridge. Dit is op 1855 meter. Je kunt doorlopen naar Skeleton point op 1575 meter en nog lager maar............ Dat doen we niet.

het pad daalt snel, is grotendeels voorzien van trappen, het gaat snel naar beneden. Het uitzicht is adembenemend. Iedereen ( het is best wel druk op de berg ) maakt dan ook weer royaal foto's en film en staat op z'n tijd stil. Weer merk je die beleefdheid en hoffelijkheid. Er wordt gewacht op elkaar, een groet en of grap gemaakt en ruimte als dit nodig is. Het blijft toch maar een pad met langs je een afgrond. Bij elke bocht is het weer een verrassing wat je ziet en hoe hard het waait. Want soms loeit de wind in een keer om je oren. Het is dan ook meteen behoorlijk koud. En toch......lopen er mensen met korte broeken en een t-shirt met korte mouw. Waar kennen we dat toch van!!! en een enkeling zelfs op slippers. Ik moet er niet aan denken.

Iets langer dan een uur doen we over de wandeling inclusief foto,s maken om bij cedar ridge te komen. Beneden zijn restrooms en er staan enkele heuse cowboys met muilezels. Er komen mensen langs met volle bepakking, die doen de hele trail met een overnachting in het dal. Ik weet niet of het nu in het naseizoen ook zo is maar je zou hiervoor toestemming moeten vragen.

enfin de helden gaan verder het dal in en wij eten ons boterhammetje met........juist ja met pindakaas en smeerkaas. Het smaakt prima. Uit het dal komt een tiental ruiters het pad omhoog, het lijkt net n western film. Prachtige kleren en paarden. Het is vast een georganiseerde tocht bedenken wij , 8 deelnemers en 2 gidsen. we moeten er niet aan denken op zo,n pad ook nog eens hoog op zo' n dier te moeten zitten. Je kijkt dan nog dieper het dal in. De paarden vertrekken later weer in kolonne, of hoe zo'n rijtje paarden ook mag heten, de berg op. De gids gebruikt een walkie talkie met het bovenfront om aan te kondigen dat ze er aan komen.

Wij wachten tot ze weg zijn, ik moet er niet aan denken op dat paadje aan de kant te moeten gaan staan omdat die paarden langs komen. Nee laat mij maar veilig zelf het pad op lopen.

En dat doen we dus ook. Rustig aan naar boven. Mijn knie protesteert weer een beetje maar dit is te mooi om niet te lopen. In ruim n uur zijn we weer boven. Wat een topwandeling!!!

De rest van de middag bezoeken we Grand Canyon village. Hier ligt ook de meest bekende Lodge in het park. De Bright Angel lodge. Direct tegenover begint de Bright angel trail, een soort gelijk pad als wij hebben gelopen en misschien wel de bekendste trail in het park.

Er is ook een trein, maar we kunnen geen reisschema vinden. Waar gaat deze trein naar toe en wanneer? Straks de helpdesk ff raadplegen, als die trein langs de canyon rijdt is dat misschien wel leuk om te doen. Even later is hij vertrokken en horen we hem steeds maar fluiten in de bergen.

Grand Canyon Village bestaat verder uit lodges, hotels, cabins en souvenierwinkeltjes. Veel spullen van de indianen worden hier verkocht. We kijken uit naar wat souveniers maar slagen hier niet in. Na een bezoek aan een expositie waar natuurlijk alleen maar schilderijen vd canyon hangen ( overigens goed geschilderd en heel vaak de lichtval op de canyon goed getroffen ) gaan we weer naar ons hotel in Tusayan. Onderweg zien we wildlife !! De elk, dat is een soort hert met gewei, een groot beest.

Nu chillen en zo dadelijk een hapje eten als Jim klaar is met de was.

We zijn echt bofkonten, zo'n mooie dag, met prachtig wandelweer.