Quality Inn heet dit motel maar die Quality is toch ver te zoeken. Prima bed en dat is het belangrijkste maar van schoonmaken hebben ze hier niet zoveel kaas gegeten. FF met een luchtje spuiten doet wonderen wordt er waarschijnlijk gedacht. ??? Nu met daglicht ziet alles er nog smoezeliger uit en ook in de ontbijtzaal moet je echt niet van de grond willen eten. Brrrrr.
Het ontbijt is overigens prima!!.
Op de hotelkamer bezinnen we ons nog even op de route. In ieder geval door Oatman en over een van de mooiste stukken van de route 66 naar men beweerd.
Het wordt een lange maar hopelijk mooie autorit van meer dan 350 km.
En dan hebben we ineens contact via facetime met cafe Jos. ???????????? leuk om iedereen daar aan een drankje te zien nadat ze zich uitgesloofd hebben op de zeven heuvelen loop. Het zag er gezellig uit en nu heb ik er een ieniemiene graantje van mee gepikt! Bedankt Marja!
Ook Jitske laat nog even weten dat ze is gearriveerd in Fuenteventura en nu richting strand gaat. Lekker!!!

Op pad, via de route 66 naar Oatman, eerst een vrij vlakke dorre omgeving met overal in de vallei plekken waar mensen wonen. Het ziet er vaak rommelig uit en natuurlijk ook hier weer van die rijen brievenbussen. Blijft een mooi gezicht. Het landschap wisselt, nu staan er veel cactussen, dan niets, om ff later weer door de heuvels/ bergen te rijden en dan is daar ineens Oatman, precies zoals beschreven in het boek, ezels die door t dorp lopen, een verlaten western decor, met allemaal souvenir winkeltjes.
Wel leuk om even doorheen te lopen. En nog rond te kijken naar souvenirs. Jim wijst me op een soort van vest/ jas en die neem ik mee voor UD 26,00. Lekker warm want momenteel is het erg koud. Volgens het weerbericht reden we met 3 graden weg.
Jim informeert naar de ezels. Ze zijn al sins begin 1900 in het dorp, sinds de mijnwerkers weg gingen. Ze hebben de ezels vrij gelaten en zo zijn ze verwilderd. In het dorp lopen er gemiddeld 20 maar in de bergen veel heel veel, zegt de mevrouw in de winkel en daar zijn ze echt niet vriendelijk.

Na een rondje dorp rijden we verder richting Needles. Onderweg zien we in de verte een grote waas hangen waardoor de bergen nauwelijks zichtbaar zijn. Even later wordt duidelijk dat het om een zandstorm gaat, we zitten er middenin. Dan rijden we eruit dan zitten we er weer in. Het voelt best wel benauwend en en we realiseren ons dat dit maar een lichte vorm is. Hoevaak zullen mensen zoiets gefilmd hebben en dat t even later echt in n ramp veranderde. We zijn dan ook blij als we dit gebied door zijn. O ja en om het nog leuker te maken, was het op deze lange lange weg bult op, bult af , echt erover heen hopsen zodat je er kotsmisselijk van zou worden.