Van santa barbara naar Cambria
20 nov. 2014
🇺🇸
vanuit Verenigde Staten
20 november.
Vandaag zeggen we Santa Barbara vaarwel. Het is een mooi stadje maar de heuvels hebben we niet verkend. Daar staan vele vele huizen waarvan menigeen waarschijnlijk bewoond wordt door een of andere
bekende amerikaan. Aldus ons lijfboek de wereld reisgids.
Enfin eerst een ontbijt op de kamer waarbij Jim onze laatste pindakaas soldaat maakt en ook de jam het loodje legt, Pffffff gelukkig! Dan gaan we op pad. Eerst tanken! Het is wel ff opletten waar
je tankt, het scheelt best wel de een voor de andere pomp. Gemiddeld betalen we even op de 3 dollar voor 1 gallon en dat is 3,8 liter. Dus echt wel goedkoop hier. We rijden met een volle tank
ongeveer 400 mijl. Tot nu toe hebben we iets meer dan 4700 km gereden en dat zijn er heel wat, maar dat voelt niet zo.
Op naar Cambria, iets meer dan 200 km richting San Francisco! Langs de Highway 1 de kustweg waar menig plaatsje iets te bieden heeft.
Onze eerste stop is bij Solvang. Ruim honderd jaar nadat de Spanjaarden de missiepost Santa Ynez hadden gebouwd stichtten leraren van Deense komaf in de nabijheid een dorp met een school. Dat heeft
de basis gelegd voor dit dorp met een Scandinavische look. Je weet niet wat je ziet een heel Deens straatbeeld met zelfs een molen. Het lijkt net madurodam in het groot.
In 1986 werd dit dorp een pelgrimsoord voor paardenliefhebbers en fokkers, omdat de echte paardenfluisteraar Monty Roberts hier woont. Door de film de horse whisperer met Robert Redford kwam dit
dorp in de belangstelling.
We lopen er een rondje doorheen en eten een stukje gebak bij de Deense bakkerij. Lekker!!
Onze volgende stop is in San Luis Obispo. Een vrij grote stad met een heus centrum, dat zie je hier niet zoveel. Ook hier staan prachtige bomen in de winkelstraat maar waar we voor komen vinden we
al snel. Op internet had ik gelezen dat er een hele gang is die volgeplakt is met kauwgom.
Een verkoopster in een kledingzaak waar ik een jurk koop vind het maar niks dat de stad daardoor in de belangstelling staat en niet door wat er nog meer te beleven valt. Wij vinden het wel
bijzonder en maken er een video en wat foto's van. Geweldig al die kauwgom.
Een man spreekt Jim aan en vraagt wat hij precies doet met de gopro. Het blijkt een bedelaar te zijn die een nieuwe manier heeft bedacht om aan geld te komen. Eerst vraagt hij of Jim uit Duitsland
komt en als Jim zegt uit Nederland te komen zegt hij dat hij de reincarnatie is van Eugene Delacroix, een Belg. Om dat te bewijzen mag Jim een foto van hem nemen en vanavond op internet kijken. En
dan de belangrijkste vraag: heb je nog wat muntjes voor me? We geven hem niets na de foto te hebben genomen
Op naar onze volgende stop. dat wordt Murro Bay. Wederom een geweldig plaatsje dat bekend staat om de enorme rots die vlakbij de kust ligt. Er liggen zeehonden die aardig wat kabaal maken en de
pelikanen vissen naar hartelust in het water. Alle huisjes zijn van hout en geschilderd in mooie kleuren. We drinken wat op het terras bij Blue Sky en nemen er een klein hapje eten bij. Croustine
met gerookte zalm en kruidenboter. Echt een aanrader. Die zalm was zo lekker , een heerlijke rooksmaak. Jammie.
Het is een zwaar bewolkte dag en het wordt steeds donkerder. Op naar onze laatste bestemming vandaag. Cambria, waar we overnachten in Cambria Palms Inn. Wederom een prima kamer met dit maal een
echt zitje. Maar.... met een Queensbed , dat is dus een 2 persoonsbed.
Als we de hotelmanager ( wederom een Indiaase man, dat is bijna overal zo ) vragen naar het centrum zegt hij dat t zo,n anderhalve mijl lopen is. Dan maar met de auto een hapje gaan eten. Het
blijkt geregend te hebben maar we hebben er niets van gemerkt.
Het centrum is echter vlakbij, we brengen de auto terug en gaan gewapend met de anwb fietslichtjes in de hand naar het dorp. Op sommige stukjes staat namelijk geen verlichting.
Ook dit blijkt een schitterend dorp voor zover we dit kunnen beoordelen in het donker. Morgenvroeg nog ff kijken als we gaan ontbijten.
We eten bij ....... . Ik neem n quiche en jim kip. Allemaal lekker. Nu even wat zaken die hier anders gaan dan bij ons met uit eten.
- Je wacht bij de deur tot dat men je de plaats wijst, tenzij dit anders staat aangegeven.
- meestal krijg je ijswater alleen hier aan de kust, staan er kaartjes op tafel dat men alleen water geeft als je er om vraagt. Dit in het kader van zuinig omspringen met water.
- het is gewoonte net als in veel europese landen om vooraf de salade te eten, en later bv het vlees met aard, en rijst.
- als de een zijn, haar bord leeg heeft en de ander nog volop zit te eten, wat bij ons nogal eens gebeurd, wordt alles alles bij diegene die klaar is weggehaald.
- wil je geen nagerecht dan komt direct het mapje met de rekening op tafel te liggen met de mededeling dat je het rustig aan kunt doen.
- tax komt bovenop de prijs die vermeld staat op de kaart. Die wordt door hun berekend.
- vervolgens wordt er dan nog op ongeveer 15 % tip gerekend.
Je geeft je creditkaart, met het te betalen bedrag, dan krijg je het bonnetje terug en daarop vul je zelf de tip in. Die bon laat je achter.
Als je begrijpt wat ik bedoel. Ik denk dan zet gewoon de totale prijs op de menukaart en laat de tip/ fooi over aan de klant, maarrrrrrrr zo werkt t hier niet. Als wij, na het eten naar huis gaan,
is het 19.00 uur en de restaurants zijn leeg en er wordt opgeruimd. Hoe anders kan het wezen?
Na een korte wandeling lekker filmpje kijken en morgen op naar Monterey.
Nog even een overpeinzing van jim;
Hoe mooi de landschappen, dorpen en steden ook zijn, ik mis hier altijd wat; gisteren bedacht ik dat dit een bepaalde intimiteit is. Een intimiteit die je in Europa bijna altijd vindt rondom de
dorps- of stadskern. Een kerk, een cafe, de beslotenheid van dicht op elkaar staande huizen, een dorpsplein. Spanje is voor ons zo'n heerlijk land omdat er na een lekkere wandeling altijd wel een
cafeetje wacht in een wit dorpje waar het bier geserveerd wordt met een tapa erbij. Vandaag kwamen we in een aantal dorpjes waar wel iets als intimiteit te vinden was: Solvang en San Luis Obispo en
dat was een prettige verrassing.
Reacties
Reacties
21 nov. 2014, 20:49
De intimiteit en gezelligheid die je in Europa veel vindt mis ik hier ook erg. Ik vraag me af hoe dat op mijn nieuwe plek - Estes Park- in de bergen gaat worden. Daar is in ieder geval het Stanley Hotel waar de Shining met Jack Nicholson werd gefilmd.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!